Hai que espallar ó vento
ate a derradeira rafega
un berro interminable
que desfolle ao mundo da inxustiza.
Desfacer o nobelo do presente
que escamotea o pulo da esperanza.
As estrelas inda brilan dispersas
nos corazóns rebeldes.
E nós
somos os mesmos
que cosiamos menceres de néboa
cós fíos dos soños.
Ana López.
No hay comentarios:
Publicar un comentario