A noite
é un estrondo de bombas e de berros.
Derrubaron as casas
enchendo de bagoas solares baleiros.
Amontoaron ausencias.
Os visitantes ferraron os afectos,
desabotoaron a realidade,
e a carraxe arrastra corpos torturados polas rúas.
O medo
anica os corazóns,
camisas de forza paralizan o amor.
A compaixón viaxa nun vagón
abandoado nunha estaciión pantasma;
unha larva agochada na traxedía.
Ana López.
No hay comentarios:
Publicar un comentario