TEDIO

O tedio envólvese no medo,
vive illado en silencios de algodón
ou no monótono zumbido das abellas.

A morte do asombro, e o fastío,
converte en lixo as horas da conciencia
desta "flor do mal" que medra no confort.

É xordo e insensible ó pálpito da vida,
lonxe dos dentes da fame empoza o sufrimento
nun sen sentido baleiro de inquedanza.

O tedio enreda a realidade
á espera dun soño que rompa esa coiraza
e poña ás e luz ao corazón.

Ana López.