Non é doado selecciónar un poema do libro, xa que todos son fermosos e intensos, porén algunha razón me levou a selecciónar estes :
VIDROS ROTOS
beixos oxidados
o eco desnortado do riso
pide esmola
nas casas abandonadas.
Só o vento
é señor
aquí.
As nubes e o tempo
rin sardónicos ao pasar.
o po sepulta
as caricias antigas
as silvas afogan
todos os camiños.
Resistir é inútil.
Cómpre erguerse e saír.
Preciso da chuvia e do sol.
Preciso tanto valor.
Monserrat Yoldi Sanmartin.( Coas pálpebras baixas)
No hay comentarios:
Publicar un comentario