domingo, 16 de febrero de 2014

Nuestro Macondo, sábado 15 de febrero de 2014

KOT W PUSTYM MIESZKANIU
Umrzeć - tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.

Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś sie tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf sie zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
O żadnych skoków pisków na początek.

Wislawa Szymborska- Polonia
Yustyna nos acerca a Wislawa Szymborska en su lengua original
UN GATO EN UN PISO VACÍO


Morir, eso no se le hace a un gato.
Porque qué puede hacer un gato
en un piso vacío.
Trepar por las paredes.
Restregarse entre los muebles.
Parece que nada ha cambiado
y, sin embargo, ha cambiado.
Que nada se ha movido,
pero está descolocado.
Y por la noche la lámpara ya no se enciende.

Se oyen pasos en la escalera,
pero no son ésos.
La mano que pone el pescado en el plato
tampoco es aquella que lo ponía.

Hay algo aquí que no empieza
a la hora de siempre.
Hay algo que no ocurre
como debería.
Aquí había alguien que estaba y estaba,
que de repente se fue
e insistentemente no está.

Se ha buscado en todos los armarios.
Se ha recorrido la estantería.
Se ha husmeado debajo de la alfombra y se ha mirado.
Incluso se ha roto la prohibición
y se han desparramado los papeles.
Qué más se puede hacer.
Dormir y esperar.

Ya verá cuando regrese,
ya verá cuando aparezca.
Se va a enterar
de que eso no se le puede hacer a un gato.
Irá hacia él
como si no quisiera,
despacito,
con las patas muy ofendidas.
Y nada de saltos ni maullidos al principio.


Wisława Szymborska- Polonia


Traducción: Abel A.Murcia Soriano


Buenos y soleados días mis queridos Diversos. Ayer el viento trajo versos en polaco a la mesa del fondo del rincón de Macondo. Vino a visitarnos Justyna Gracryk, y nos leyó la poesía que puse más arriba, un placer escucharla en el idioma original. Justyna nos acompañó con esos sonidos y nos leyó otro poema de la misma autora Jestem za blisko.... que hablaba de desamor. Desde aquí le damos la bienvenida a Diversos y esperamos poder compartir momentos de vida y poesía con ella. 

También hicimos un pequeño homenaje a Santiago Feliú, cantautor cubano que falleció estos días. Raquel trajó una de sus canciones y también nos la leyó con su precioso acento. (Cuando sube, siempre baja la marea, ilusiones y canciones que se van, pero queda lo infinito que te falta: la libertad, la soledad). Fue un momento muy emotivo.

Estuvimos pensando en la celebración del vigésimo cumpleaños del Macondo, que será para marzo. Decidimos que lo mejor sería que el que quiera aportar algo lo plasme en una hoja DIN A4 doblada por la mitad y apaisada, después todo lo que se genere se puede encuadernar para regalárselo. Pueden ser poemas, cuentos, dibujos, acuarelas, pinturas........

Además ibamos a tratar a Elvira Riveiro, y estuvimos viendo unos cuantos de sus poemas visuales muy originales y de actualidad, si tenéis ocasión miradlos en internet, de todas maneras pensamos que podríamos tratar sus versos el sábado que viene.

Entre chaparrones, cafés, diversos acentos, versos y nuevas caras pasamos un rato de vida muy agradable esta mañana de sábado. Que los rayos de sol que, aunque tímidos, se animan a salir invadan nuestro cuerpo y nuestra alma de calor infinito.
Besos y versos 


Raquel nos acerca un poema de Santiago Feliú

1 comentario:

  1. Hola compis por fin os encuentro,estoy encantada de participar cuando puedo y os agradezco mucho que me degeis participar
    carmen

    ar ,

    ResponderEliminar