Un Macondo lleno de mariposas
Este sábado Macondo nos recibió con
una profusión de mariposas amarillas que, de las manos de Carlos
Santos, van iluminando nuestro local.
foto CarlosLesta |
No llenamos el salón, es cierto, pero
las palabras fluyeron en torno a la poesía y a Doña Elena
Poniatowska.
Breve reseña biográfica
Extractada de la nota publicada en "Los
caminos de Elena y otras menudencias "dgb.conaculta.gob.mex"
Elena Poniatowska es autora de más de
cuarenta libros que abarcan casi todos los géneros: entrevista, cuento, teatro,
crónica, testimonio, novela, ensayo y biografía.
A pesar de su extensa y variada obra
literaria, es mejor conocida por sus entrevistas y libros de testimonio, géneros
reinventados en México por ella.
Poniatowska ha disfrutado de enorme
éxito como periodista y escritora. Como periodista anduvo tras la noticia, y por estar
reporteando día y noche, nunca tuvo tiempo de participar en la sociedad literaria.
Además, desde joven empezó a creer que había que hacer libros útiles, libros para su país.Poniatowska estudio taquimecanografía para trabajar como
secretaria bilingüe, pero nunca hizo una carrera. Según ella, no
pasó por la universidad ni de noche.
Si bien es verdad que ha recibido
varios doctorados honoris causa de universidades de México y del extranjero (el más
reciente el que le confirió la Universidad Nacional Autónoma de México, en septiembre de
2001), la escritora señala que su educación superior fue poco tradicional: no
asistió a la universidad La Salle, sino a la de la Calle. El nombre completo de la autora es: Hélene
Elisabeth Louise Amélie Dolores Poniatowska Amor y nació el 19 de mayo de 1933.
Y la poesía llegó, por supuesto
Concha Parga nos acerca
Foto : Concha Parga |
En maio
En maio os peitos da luz
amamantan os días
que medraron baixo as chuvias de abril
e os ventos de marzo.
En maio as mágoas átanse á cor das flores
e mídense en magnitudes de transparencia.
Agora teño o corazón
enchoupado en melancolías vermellas.
Cósenme as pálpebras bágoas amarelas,
dores azuis róenme os adentros,
mastigo angustias alaranxadas,
supuran os labios ausencias violáceas
e soidades brancas cólanse entre os dedos.
En maio penduro os abrigos nunha percha,
gardo nunha gabeta os xerseis do inverno.
Saco as cores do armario para adobiar as penas
e camiño polas rúas, anémica de escuridades…
A tristeza deita sangue na inercia celeste da tarde.
Y a poetas que iluminan los días
foto. CarlosLesta |
Xavier
Seoane
II
Es como o perfume do vento en
primavera.
Tan fráxil como o soño, como a herba.
Esprésaste en silencio, como a morte e
o tempo.
¿Como
podes vivir?
¿Que pode
facer de ti o que es?
Cando te vexo
nada comprendo.
Cando estás ausene
nada sei.
Déixame acompañarte
até a viaxe última da luz no
firmamento.
Hai estrelas que caen
para salvaro mundo
da morte, da intemperie.
XII
Estou en ti. Mais ti nin o sospeitas.
Cando cruzas a rúa, estou contigo.
Cando abarcas o voo
do horizonte ou das ondas coa mirada.
Cando miras a vella durmida dos
cartóns,
ou compras unha presa de castañas
ou saes a mollarte baixo a chuvia de
maio.
Cando te deitas, e toda a casa está
silenciosa, pero as nubes
seguen pasando, con pés de bailarina,
polo tellado.
Até cando te esqueces de min estou en
ti.
Pois todo o ar que respiras
ten un alento cruel de amor
contaminado.
Porque unha cousa son
os traballos e os días
e outra o Hesíodo que poida contalos.
Por iso estou contigo na ausencia e na
presenza.
Contigo sempre,
xardín puro de luz
dos meus días máis cegos e os meus
máis fieis naufraxios.
De "Para unha luz ausente" de
Xavier Seoane (A Coruña 1954)
foto CarlosLesta |
Eduardo
Estévez
tres fotogramas
1
"como esquecerte"
pensaba
"se o que sei de ti
é só unha foto na que me miras
e sorrís"
2
"como esquecerte
se só sei de ti
un pequeno fragmento
imaxinario"
3
construir o olvico
cun fragmento
tan pequeno de memoria
a sombra
ela ía pola rúa
deserta
mirando como a súa
sombra se transformaba
coas
irregularidades da parede
co paso de cada
farola
ela ía deserta
pola rúa
e a súa sombra
miraba como a cada
paso
a cada farola
ela se
transformaba amoldándose
ao mundo
á irrealidade
Da bitácora En
Construcción
Eduardo Estévez, Buenos Aires 1969
foto : CarlosLesta |
José
Agustín Goytisolo
El
lobito bueno
Erase una vez
un lobito bueno
al que maltrataban
todos los corderos.
Y había también
un príncipe malo
una bruja hermosa
y un pirata honrado.
Todas estas cosas
había una vez.
Cuando yo soñaba
un mundo al revés.
Secreto
Antes yo no sabía
por qué debemos todos
-día tras día-
seguir siempre adelante
hasta como se dice
que el cuerpo aguante.
Ahora lo sé.
Si te vienes conmigo
te lo diré.
Ella
dio su voto a Nixon
Se llama Katheleen y es rubia
mide cinco pies nueve pulgadas
bien parecida treinta y cuatro
años
estudió en el Colegio
Presbiteriano de Akron
y se licenció en Literatura
Española
por la New York University.
Allí conoció a Ted se casaron
pronto
tienen un niño y una niña
viven en Long Island en una linda
casa
el marido es un brillante
ingeniero
que corta el cesped y practica
yoga
y ella trabaja para una
editorial.
Ama la libertad pero dentro de un
orden
opina que los negros no están aún
maduros
asiste a los oficios regularmente
recibe a sus amigas los viernes
por la tarde
y los martes almuerza
con su Ted en el Rotary Club.
Hace seis días que llegaron a
Europa
pues en París se celebra un
Congreso de Acústica
y mientras él ultimaba su
ponencia
Katheleen partió hacia el Sur
quedando en encontrarse en Málaga
los dos
cuando se terminaran las
sesiones.
Hoy ella ha amanecido en un
cuarto de hotel
junto a un extraño hombre
flaquito
y mientras busca un Alka-Seltzer
piensa que por la tarde llega Ted
y que el psiquiatra de vuelta en
Nueva York
ya aclarará todo este asunto.
El
canto rodado
Como la piedra amigos
como el canto rodado
en perpetuo combate
con el agua y los años.
Sí sed como la piedra
como el canto rodado:
puros y resistentes
terribles y obstinados
De "Palabras para Julia"
José Agustín Goytisolo – Barcelona 1928-1999
foto : CarlosLesta |
Quedamos, pues, para el próximo sábado con más versos y con el mismo entusiasmo de siempre.
No hay comentarios:
Publicar un comentario