lunes, 28 de octubre de 2013

Sábado 26 de Octubre de 2013, en nuestro Macondo

OS AUSENTES
Xa non están por moito que os invoque, 
solicite os seus rostros coa memoria máis firme, 
diga os seus nomes coma explosión de amor,
diga toda a memoria dunha vez e de súpeto, 
abrangue o corazón tanto perímetro.

Arden aquí os seus nomes
no mediodía firme
con mares marxinais
e expansións que respiran
o seu silencio quiero
e os cantos que propician unha estraña riqueza.

¿En que irmandade viven?

Andan agora por un ceo sen límites, 
lixeiros de luz nova.
Pero é aquí onde estarían ledos,
equivocando os nomes dos paxaros, 
un río femoral de primavera, 
con regusto rendido de amorote, 
gastados polo roce do misterio, 
perdidos no salón da casa grande.

Amigos portadores das instruccións inútiles,
tan torpes fronte á rosa de asombrar, instantánea, 
tan inocentes sempre, pese á vida,
confundidos nos marzos
que traen tanta altura
e tanto norte de perfil de espello.

Andan agora coma sen sentido, 
por riba das palabras e dos feitos;
pero é aquí onde estarían ledos;
no tacto que traduce cegamente as materias, 
baixando ata os estrados das preguntas, 
ou a cabalo, por terras sempre súas
que son certas nun soño,
ou abrazando, 
promentendo mil anos de amor e de alegría.

Xa non están por moito que os invoque, 
diga a memoria enteira, os seus títulos claros.
Andan perdidos nunha luz estraña
que non comprendo.

                                                                                   MANUEL ÁLVAREZ TORNEIRO
                                                                                      Habitante único.

Muy buenas tardes queridos Diversos. Empezamos la mañana con un cambio de escenario. Hubo una avería en nuestro Macondo y tuvimos que cambiar nuestro encuentro al Calypso, estuvo bien, pero echamos de menos nuestro rincón del fondo y la mirada alegre de García Márquez. 

Comenzamos la mañana dando la bienvenida a Raquel, Chema, Amalia y una amiga de Concha. Pasaron a visitarnos y esperamos que se queden a disfrutar el placer de los versos compartidos. Nos encanta recibir gente nueva que amplíe nuestra diversidad y nos haga mejores. Bien por ellos!. 

Diremos que empezamos la mañana comentando la revista de Carlos Santos, CATACA (el que manda), que auna poesía española actual, poesía colombiana, poesía española del siglo de oro y un texto filosófico, todo ello con un precioso marco, con muy buenas ilustraciones.

Sara compartió con nosotros un poema que le dedicaron titulado "Sin querer", en el que aparecen preciosas imágenes poéticas: "He abierto mis ojos y no hay nada......../ y de una fuente seca, agua/ ....has encendido una luz con la que sueño despierto", Sara también leyó"Otoño" de Juan Ramón Jiménez. Después Fidela nos mostró un collage de palabras que compuso con los comentarios que le pusieron en un cuaderno las personas que visitaron su exposición, lo tituló  "Espacios" :" me transporta a un vertiginoso y gratificante paseo por el mundo de emociones, alegría y felicidad". Carlos Rico nos leyó dos poemas  que María Martínez los vio como el principio de un relato, el primero titulado "Estrategias" empieza así:"él hablaba y hablaba/ o no hablaba" y el siguiente dice: " calles ignoradas, balcones sin cielo / torres sin afán de luna/....veleta triste que marcó para siempre la derrota del tiempo". Vino Concha y nos trajo dos poemas fresquitos y crujientes, por recientes, "Tesouro de area e sal" "Gardei o verán no fondo do armario/...a humidade duns labios ardentes/...zapatos preñados de insomnio", nos reflejamos en ese momento de fin de verano camino del otoño, y después leyó "Poema para unha tarde gris""Fendas violáceas do corpo/ dor calcinada dos astros".  Comentar aquí que el libro de Concha "Viaxe en círculo" aparece como libro recomendado en el suplemento cultural de El Ideal Gallego. Decir también que estamos pendientes de hacer la presentación y firma de su libro para nuestro grupo, un sábado en el Macondo cuando a la autora vaya bien. Y dedicamos el resto del tiempo a leer poemas de Manuel Álvarez Torneiro, leímos "Os ausentes"," Epicentro e exilio": "Fóra das mans que suben ós teus arcos/Fóra da singradura de ebriedade/ Fóra do corazón todo é exilio", "Amor de vellos días""Pero amamos a sombra das mimosas/muller fermosa de sentenza calada".También leímos un homenaje a Torneiro que escribió Antonio Campos y que Carlos piensa pasar en nuestro blog de Diversos dicen. Realmente una alegría que un autor gallego recibiese el Premio Nacional de Poesía. Y transcribo aquí una frase suya que me parece muy significativa en estos tiempos:"Escribo contra el mundo y a favor de la vida. Como poeta, creo en la utopía", FELICIDADES A TORNEIRO!!!!!!. 

Y sin más finalizamos nuestra reunión quedando emplazados para el sábado 2 de noviembre en la mesa del fondo del rincón de Macondo para comentar, escuchar, disfrutar los versos de Celso Emilio Ferreiro.

Vivamos como poetas y creamos en la utopía de un mundo lleno de besos y versos.
Que seamos felices.

No hay comentarios:

Publicar un comentario